Czas przestrzeni

W pierwszej połowie XX wieku kategorią fascynującą filozofów był czas. Zmagali się z nim Husserl i Heidegger, Bergson i Sartre. Towarzyszyli im literaci - Proust, Rilke i wielu innych. Wybraną sztuką filozofów była wówczas literatura - sztuka par excellence czasowa. Pod koniec minionego wieku nadszedł czas przestrzeni. W hierarchii sztuk na czoło wysunęły się sztuki przestrzenne - architektura, urbanistyka, wzornictwo. Filozofowie, bardziej świadomie niż kiedykolwiek wcześniej, podążają po tropach metaforyki architektonicznej, obecnej tak w myśli tradycyjnej (fundament, konstrukcja), jak i tworzą - dla uchwycenia stanu rzeczywistości współczesnej - metafory nowe, takie jak: przestrzeń nomadyczna, przestrzeń rhizomatyczna, utrata głębi, powierzchniowość. Czas przestrzeni stanowi wyzwanie także dla estetyki...