Norweski ruch oporu

Norweski ruch oporu narodził się 9 kwietnia 1940 roku, kiedy to zaczęła się hitlerowska inwazja. Niemcy łatwo i szybko zdobyli Norwegię powołali rząd pod przywództwem Vidkuna Quislinga. Terytorium Norwegii z licznymi portami było dla Kriegsmarine i niemieckiego lotnictwa niezwykle ważne. Istotna była też infrastruktura przemysłowa. Stąd też zadania norweskiego ruchu oporu koncentrowały się nie na spektakularnych akcjach zbrojnych, lecz na ochronie i przerzucaniu własnych obywateli (głównie do Szwecji i Wielkiej Brytanii),działaniach sabotażowych i wywiadowczych. Ważnym zadaniem było też przeciwstawianie się niemieckiej propagandzie. Symbolem oporu stał się wpięty w klapę marynarki spinacz. Pod koniec wojny znaczącą rolę zaczęła odgrywać (rozlokowana w lasach wokół miast) partyzantka.