Piękna rupieciarnia

''Bez przerwy pić też się nie da, więc się dokształcam.'' Bohumil Hrabal (1914-1997). W tym jednym zdaniu, wypowiedzianym podczas spotkania z czytelnikami w restauracji ''Leśna'' w Kersku wiosną 1984 roku, jest cały Bohumil Hrabal. Dowcip, przekora, autoironia - to cechy charakterystyczne jego pisarstwa. Gdy towarzyszył im także szczególny poetycki liryzm, nieco surrealistyczne widzenie świata i całkowite utożsamienie się autora ze swymi bohaterami - a więc niemal zawsze - mieliśmy do czynienia z hrabalowskimi arcydziełami, jak ''Obsługiwałem angielskiego króla'' czy ''Zbyt głośna samotność'' - pisze w posłowiu do ''Pięknej rupieciarni'' Aleksander Kaczorowski.