Warszawa 1939

Obrona Warszawy we wrześniu 1939 roku stanowiła swoisty fenomen w polskim wysiłku militarnym w wojnie z Niemcami. Była wielką improwizacją, tworzona początkowo z oddziałów nieliniowych z dużym udziałem ochotników, w końcowym etapie rozrosła się do załogi liczącej około 100 tys. żołnierzy, chociaż w dalszym ciągu przeważał element wojska nieliniowego, oddziałów i pododdziałów wcześniej rozbitych w polu, sfrustrowanych i zdemoralizowanych. Motywująco na morale tych wojsk wpływała postawa cywilnych mieszkańców miasta, których uosobieniem był legendarny prezydent Stefan Starzyński. W czasie analizowanych walk najwięcej strat osobowych doznała ludność cywilna stolicy.

• author: Lech Wyszczelski