Wielcy wodzowie. Szogun
Tokugawa Ieyasu to najsłynniejszy przywódca wojskowy Japonii, najznamienitszy pośród samurajskich generałów. Rebeliant, uzurpator al e też ten, który zjednoczył kraj. Jego dokonania dorównują osiągnięciom Cezara czy Napoleona. Był równie podstępny, co odważny. Stwo rzył dynastię, która rządziła Japonią przez ćwierć wieku, a jego filozofia bezwzględnego posłuszeństwa i poświęcenia, kształtowała k raj aż po czasy współczesne.
Kulminacyjna część jego historii rozpoczęła się, gdy zmarł Toshiie, regent Japonii. Ieyasu, potężny wojownik samurajski podjął prób ę wyeliminowania swojego głównego wroga, Ishidy Mitsunariego, przy pomocy gier politycznych, intryg i zastraszania. Mitsunari nie po zostawał dłużny, między innymi nasyłając na przeciwnika zabójców. Ta gra w kotka i myszkę przemieniła się w końcu w wojnę domową, w której potężne armie decydowały o przyszłości Japonii. 21 października 1600 roku na równinie Sekigahara Ieyasu stanął naprzeciw dwóc h potężnych armii kierowanych przez Mitsunariego, i młodego japońskiego szlachcica, Kobayakawę Hideakiego. W tej walce, nazywanej pó źniej bitwą decydującą o historii Japonii, Tokugawa zmuszony był podjąć najtrudniejszą decyzję w życiu, zadecydować o zaskakującym m ilitarnym posunięciu, które świadczyło chyba jednocześnie o jego geniuszu i szaleństwie.
Ieyasu był pomniejszym szlachcicem, który pokonał przeszkody zdające się nie do przejścia i został szogunem ? wojskowym i polityczny m przywódcą. Choć uchodził za stratega dokładnie przemyśliwującego decyzje i wyjątkowo dbałego dyplomatę, w chwili, gdy ważyły się l osy zwycięstwa lub przegranej, postawił wszystko na jedną kartę w akcie desperackiej odwagi.