Wielkie małe życie

Warsztaty chodzenia boso po rannej rosie? Oczyszczanie duszy i ciała w weekend? A może wirtualne medytacje zen? Wszystkim zmęczonym życiem i cywilizacją warto podsunąć inne, znacznie prostsze wyjście: sprawcie sobie psa. Tak właśnie zrobił autor znakomitych powieści Dean Koontz, w którego życiu pewnego dnia zamieszkała niezwykła golden retrieverka Trixie, i który opisuje to w pełnej humoru autobiograficznej książce Wielkie małe życie.
Od razu jednak ostrzeżenie: pies może wprowadzić w nasze życie zmiany radykalne i nieoczekiwane. Oto nagle zaczynamy chodzić na spacery cztery razy dziennie i nawiązywać znajomości z kompletnie obcymi ludźmi, znanymi jako ?pani Tytana? oraz ?pan Kropeczki?. Tarzamy się po dywanie, warcząc i porykując. Bez skargi wstajemy w niedzielę rano, żeby zdążyć na zajęcia do psiej szkoły. Braki w dostawie ulubionej karmy oraz piłeczka pod kanapą stają się ważniejsze niż skoki na giełdzie, i już wcale nie jest takie pewne, do kogo należy fotel przed telewizorem. I
jeszcze bardziej przerażające: zwalniamy jakoś. Oddychamy głębiej. Jacyś jesteśmy dziwnie pogodni i spokojni, zauważamy pory roku i wiewiórki w parku, i zasypiamy przy wieczornych wiadomościach, z ukochanym kłębkiem futra u boku. A to wciąż nie wszystko.
Wie to każdy szczęśliwy przyjaciel psa: nieważne, czy jesteśmy sławnymi i bogatymi właścicielami willi w Kalifornii, czy należymy raczej do tej drugiej połowy ludzkości ? pies i tak zawsze da nam więcej, niż posiadamy. Jak odkrywa Dean Koontz w swojej ujmującej, dowcipnej i bardzo intymnej chwilami opowieści, pies to nie tylko przysłowiowa już wierność i miłość, bezgraniczne zaufanie i zdolność wybaczania. Pies to także sama kosmata radość życia, dziecięca otwartość i zdziwienie, zachwyt codziennością i intensywne, całym sobą bycie TERAZ. A także pełna stoicyzmu akceptacja wszystkiego, co niesie życie: również
odchodzenia. Kochający i kochany pies ? golden retriever, york czy kundelek ? zmienia nas jak najlepszy psychoterapeuta, cierpliwie, delikatnie i skutecznie. A jedną z wielu zalet tej najmilszych ze wszystkich terapii jest to, że wynagrodzenie pobiera w chrupkach, pluszakach i drapaniu po brzuchu. Choć zdaniem Trixie niektórzy ludzie to ciężkie przypadki, warto spróbować.
? Nie jesteś tylko psem. Mnie nie nabierzesz. Wiem, kim naprawdę jesteś.
Jakby w odpowiedzi uniosła łeb, odchyliła go lekko do tyłu, i spojrzała na mnie z czymś, co można by nazwać zastanowieniem. Golden retrievery mają ruchliwe brwi, które pozwalają im przybierać wiele różnych wyrazów pyska. Nigdy wcześniej nie zareagowała w ten sposób, i rozbawiła mnie, bo jej mina wydawała się znaczyć: ?Ojej, chyba się wydało?.

• author: Dean Koontz